Πώς να πει τη διαφορά μεταξύ λεμφώματος και λευχαιμίας στα κατοικίδια

2024 Συγγραφέας: Daisy Haig | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-17 03:07

Την περασμένη εβδομάδα συζήτησα τις δυσκολίες διάκρισης μεταξύ λεμφώματος και οξείας λευχαιμίας στα κατοικίδια. Για να ανακεφαλαιώσουμε: το λέμφωμα είναι ένας καρκίνος ενός συγκεκριμένου λευκού αιμοσφαιρίου που ονομάζεται λεμφοκύτταρο, ο οποίος ξεκινά στην περιφέρεια του σώματος. Η λευχαιμία είναι ένας ευρύτερος όρος που περιγράφει καρκίνους προδρόμων κυττάρων αίματος και ξεκινά εντός του μυελού των οστών.

Το λέμφωμα συνήθως ταξινομείται είτε ως Β-λεμφοκύτταρο είτε ως Τ-λεμφοκυττάρων. Οι οξείες λευχαιμίες ταξινομούνται για πρώτη φορά σε μία από τις 2 κατηγορίες: οξείες λεμφοειδείς λευχαιμίες (ALL), οι οποίες προκύπτουν από ανώριμα λεμφοκύτταρα (και μπορεί να είναι είτε προέλευσης Β-κυττάρου ή Τ-κυττάρου), και οξείας μη-λεμφοειδούς λευχαιμίας (αναφέρεται επίσης ως οξείες μυελοειδείς λευχαιμίες ή AML), που προκύπτουν από όλους τους άλλους ανώριμους προδρόμους κυττάρων του αίματος στο μυελό των οστών.

Τα κατοικίδια με λέμφωμα και λευχαιμία έχουν πολύ παρόμοια κλινικά σημεία και αποτελέσματα εργαστηριακών εξετάσεων, και ακόμη και ο πιο έξυπνος παθολόγος μπορεί εύκολα να συγχέει τις δύο διαγνώσεις. Οι επιλογές πρόγνωσης και θεραπείας ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό, επομένως είναι εξαιρετικά σημαντικό να είμαστε απόλυτα σίγουροι για την ασθένεια που έχει ο ασθενής μας.

Συνιστώ αρκετές διαγνωστικές εξετάσεις για να βοηθήσουμε στη διάκριση της διαφοράς μεταξύ λεμφώματος και λευχαιμίας, όπως:

Κυτταρολογία μυελού των οστών: Αυτό το τεστ θεωρείται μέρος ρουτίνας σταδιοποίησης για κατοικίδια ζώα με οποιονδήποτε αιματολογικό (μεταφερόμενο στο αίμα) καρκίνο. Πολλοί ιδιοκτήτες φοβούνται αυτήν τη δοκιμή επειδή ανησυχούν ότι είναι επώδυνη και πολύ επεμβατική, αλλά αυτή είναι μια πολύ ρουτίνα και ασφαλής διαδικασία, και δεδομένου ότι εκτελείται υπό ελαφρά καταστολή, τα ζώα δεν αισθάνονται ενόχληση.

Η ανάλυση του μυελού των οστών παρέχει πληροφορίες σχετικά με το ποσοστό αυτού του ιστού που αποτελείται από καρκινικά βλαστικά κύτταρα, το οποίο είναι χρήσιμο στη διάκριση του λεμφώματος από την οξεία λευχαιμία. Τα περισσότερα σκυλιά με λέμφωμα έχουν χαμηλό επίπεδο καρκινικών κυττάρων στο μυελό των οστών τους, ωστόσο εάν το ποσοστό των βλαστικών κυττάρων υπερβαίνει το> 20-30 τοις εκατό του συνόλου του δείγματος, είναι πιο χαρακτηριστικό για μια περίπτωση λευχαιμίας.

Η κυτταρολογία του μυελού των οστών, αν και είναι ακριβής στο να δώσει το ποσοστό των καρκινικών κυττάρων σε αυτόν τον ιστό, μπορεί να είναι ανακριβής στον προσδιορισμό του ακριβούς κυττάρου προέλευσης των εν λόγω ανώμαλων κυττάρων. Ευτυχώς, μπορούν να πραγματοποιηθούν πρόσθετες δοκιμές σε δείγματα μυελού των οστών για να προσδιοριστεί η διαφορά μεταξύ προδρόμων κυττάρων λεμφοειδών και προδρόμων κυττάρων μη λεμφοειδών (γνωστός και ως μυελοειδής) (βλέπε παρακάτω).

Κυτταρομετρία ροής: Αυτή η δοκιμή έχει σχεδιαστεί για να αναζητήσει συγκεκριμένους δείκτες που βρίσκονται στην επιφάνεια των καρκινικών κυττάρων για να βοηθήσει στον προσδιορισμό της προέλευσής τους (π.χ., είτε λεμφοειδές είτε μη λεμφοειδές [γνωστό και ως μυελοειδές] στην προέλευση) Αυτή η δοκιμή μπορεί να πραγματοποιηθεί σε αίμα, μυελό των οστών και επίσης σε αναρρόφηση λεπτών βελόνων ιστών (π.χ. λεμφαδένες). Τα δείγματα πρέπει να περιέχουν κελιά που είναι βιώσιμα (ζωντανά) για να είναι ακριβή, επομένως δεν μπορούμε να τα κρατήσουμε για ημέρες πριν αποφασίσουμε να τα υποβάλουμε. Ένας από τους κύριους δείκτες που μπορεί να εξετάσει αυτό το τεστ ονομάζεται CD34. Γενικά, τα κύτταρα προέλευσης μυελού των οστών θα εκφράζουν CD34, ενώ εκείνα που βρίσκονται στην περιφέρεια του σώματος δεν θα το κάνουν. Εάν εντοπιστεί, η παρουσία του CD34 υποστηρίζει έντονα τη διάγνωση οξείας λευχαιμίας.

PCR για αναδιάταξη υποδοχέα αντιγόνου (PARR): Πρόκειται για μια δοκιμή με βάση το DNA που μπορεί να προσδιορίσει εάν ένας πληθυσμός ανώμαλων λεμφοκυττάρων είναι μονοκλωνικός (που σημαίνει ότι είναι όλοι γενετικά ταυτόσημοι μεταξύ τους όπως φαίνεται με καρκινικές καταστάσεις) ή πολυκλωνικός (που σημαίνει ότι είναι γενετικά διαφορετικοί μεταξύ τους όπως φαίνεται με λοιμώξεις ή φλεγμονώδεις συνθήκες). Αυτή η δοκιμή μπορεί να διεξαχθεί σε δείγματα αίματος, δείγματα μυελού των οστών, ακόμη και αναρροφήσεις ή βιοψίες ιστών και τα δείγματα δεν χρειάζεται να είναι φρέσκα για να είναι διαγνωστικά.

Το PARR είναι πολύτιμο μόνο για τον έλεγχο των λεμφοκυττάρων, οπότε όταν επιλέγουμε αυτό το τεστ, πρέπει να είμαστε τουλάχιστον εύλογα βέβαιοι ότι τα εν λόγω κύτταρα στα δείγματά μας είναι λεμφοκύτταρα. Επιπλέον, το PARR δεν μπορεί να διακρίνει το λέμφωμα από την οξεία λευχαιμία προέλευσης λεμφοκυττάρων. Ουσιαστικά, αυτό που μας λέει το PARR είναι 1) Αν το δείγμα προέρχεται από καρκινική κατάσταση λεμφοκυττάρων και 2) εάν προέρχεται από Β-λεμφοκύτταρα ή από Τ-λεμφοκύτταρα.

Βαφή κυτοχημείας: Παρόμοια με την κυτταρομετρία ροής, αυτός ο τύπος δοκιμής αναζητά δείκτες στην επιφάνεια ή εντός λευκών αιμοσφαιρίων. Σε αντίθεση με την κυτταρομετρία ροής, αυτή η μορφή χρώσης δεν απαιτεί ζωντανά κύτταρα και εκτελείται σε δείγματα που έχουν τοποθετηθεί σε αντικειμενοφόρους πλάκες (το ισοδύναμο αυτού του τεστ σε δείγμα βιοψίας θα ονομάζεται ανοσοϊστοχημεία).

Στην ιδανική περίπτωση, έχω αποτελέσματα από τις περισσότερες (ή ακόμη και όλες) από αυτές τις δοκιμές κατά τη διάγνωση των κατοικίδιων ζώων, αλλά σε πολλές περιπτώσεις οι περιορισμοί τίθενται λόγω οικονομικών, των μη υποστηριζόμενων ανησυχιών των ιδιοκτητών σχετικά με τη διεισδυτικότητα των δοκιμών ή ακόμη και του ημερολογίου (π.χ. δείγμα για υποβολή δειγμάτων για κυτταρομετρία ροής την Παρασκευή, επειδή το εργαστήριο δεν θα τα λάβει μέχρι τη Δευτέρα, και μέχρι τότε όλα τα κελιά θα είναι μη βιώσιμα).

Σε πολλές περιπτώσεις αναγκάζομαι να επιλέξω το ένα τεστ που πιστεύω ότι θα παρέχει μια ακριβή διάγνωση. Μου ζητείται να βασιστώ στην εμπειρία μου ή στα συναισθήματά μου για το τι θα παρέχει τις περισσότερες πληροφορίες με το λιγότερο ποσό δαπανών και επιπτώσεων στον ασθενή. Προφανώς αυτό είναι λιγότερο από ιδανικό, δεδομένης της περίπλοκης φύσης τέτοιων περιπτώσεων.

Είναι απογοητευτικό να μην έχουμε αυτόματα πρόσβαση σε κάθε πληροφορία που χρειάζομαι. Είναι εξίσου απογοητευτικό όταν νιώθω ανεπιτυχής στην ικανότητά μου να μεταφράσω τη σημασία κάθε δοκιμής στους ιδιοκτήτες, ειδικά όταν αυτοί καθορίζονται στις αναλογίες κόστους προς όφελος. Οι περιορισμοί μπορεί μερικές φορές να παρεμποδίζουν τη φροντίδα των ασθενών και συχνά αναρωτιέμαι αν οι συνάδελφοί μου γιατρού αντιμετωπίζουν ποτέ τους ίδιους περιορισμούς.

Την επόμενη εβδομάδα θα περιγράψω μια υπόθεση που απεικονίζει τις τυπικές δυσκολίες που αντιμετωπίζω όταν παρουσιάζομαι με τόσο δύσκολους ασθενείς, καθώς και θα συνδέσω τις έννοιες που έχω συζητήσει σε αυτό το άρθρο και το άρθρο της περασμένης εβδομάδας.

Ας ελπίσουμε ότι θα συνεχίσω να οδηγώ το μήνυμα ότι μερικές φορές το απλό δεν είναι τόσο απλό.

Δρ Joanne Intile