Οίδημα στα σκυλιά

2024 Συγγραφέας: Daisy Haig | [email protected]. Τελευταία τροποποίηση: 2023-12-17 03:07

Περιφερικό οίδημα σε σκύλους

Το οίδημα χαρακτηρίζεται από πρήξιμο λόγω υπερβολικής συσσώρευσης υγρού ιστού εντός του διαστήματος, ο οποίος είναι ένας μικρός χώρος ή κενό στην ουσία των ιστών ή των οργάνων του σώματος. Αυτό μπορεί να εντοπιστεί (εστιακό) ή γενικευμένο (διάχυτο) στην τοποθεσία.

Περιφερικό οίδημα μπορεί να εμφανιστεί τόσο σε σκύλους όσο και σε γάτες, με κάποιες φυλές σκύλων που πιστεύεται ότι είναι πιο ευαίσθητες, συμπεριλαμβανομένων των Poodle, Bulldog, Old English Sheepdog και Labrador Retriever. Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα σχετικά με το πώς αυτή η ασθένεια επηρεάζει τις γάτες, επισκεφθείτε αυτήν τη σελίδα στη βιβλιοθήκη υγείας του PetMD.

Συμπτώματα και τύποι

Τα σκυλιά που αναπτύσσουν περιφερειακό οίδημα θα έχουν συχνά ιστορικό αλλεργιών ή άλλων ανοσολογικών, καρδιακών ή οργανικών ασθενειών. Η έκθεση σε τοξικούς ή μολυσματικούς παράγοντες, όπως δηλητηριώδεις αράχνες ή κρότωνες, και τραυματικά περιστατικά όπως αυτοκινητιστικά ατυχήματα, είναι επίσης συχνές στις ιστορίες των ζώων που έχουν αναπτύξει περιφερειακό οίδημα.

Συνολικά, τα ορατά συμπτώματα είναι σχεδόν αδύνατο να εντοπιστούν νωρίς στην ανάπτυξη αυτής της κατάστασης. Μια φυσική εξέταση μπορεί να αποκαλύψει ανεξήγητη αύξηση βάρους. Οι περιοχές στις οποίες μπορεί να γίνει εμφανής η περίσσεια υγρού είναι γενικά ο λαιμός ή η κοιλιά.

Αιτίες

Υπάρχει ένα ευρύ φάσμα καταστάσεων που μπορούν να οδηγήσουν σε περιφερειακό οίδημα. Εντοπισμένο οίδημα με ένα άκρο μπορεί να προκληθεί από τραυματισμό, όπως από αυτοκινητιστικό ατύχημα, εγκαύματα, απόφραξη σε αρτηρία (λόγω θρόμβου αίματος), επαφή με τοξικούς παράγοντες, όπως δάγκωμα φιδιού ή τσίμπημα μελισσών, μη φυσιολογική ανάπτυξη ιστών (γνωστή ως νεοπλασία) στους λεμφικούς ιστούς του σώματος ή υψηλή πίεση στα τριχοειδή υγρά.

Τοπικό ή γενικευμένο οίδημα, το οποίο δεν επικεντρώνεται σε μία μόνο περιοχή ή άκρο, μπορεί να προκύψει από λοιμώξεις, όπως σοβαρή βακτηριακή λοίμωξη, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, νεφρική ανεπάρκεια, η επίδραση του αιμοστατικού επιδέσμου που είναι πολύ σφιχτά ή υπερνατριαιμία, μια ασθένεια στην οποία τα νεφρά διατηρούν υπερβολικές ποσότητες νατρίου.

Διάγνωση

Η διάγνωση του περιφερικού οιδήματος συχνά προσδιορίζεται από την αναρρόφηση λεπτής βελόνας σε μια πληγείσα περιοχή, με την οποία ένα υγρό-δείγμα αφαιρείται μέσω βελόνας για μικροσκοπική αξιολόγηση. Η εξέταση των προσβεβλημένων δειγμάτων ιστού που λαμβάνονται με βιοψία μπορεί επίσης να βοηθήσει στον προσδιορισμό μιας υποκείμενης αιτίας για το οίδημα. Πρόσθετες διαγνωστικές διαδικασίες μπορεί να περιλαμβάνουν ανάλυση ούρων, ακτινογραφίες θώρακα και πνεύμονα και ηλεκτροκαρδιογράφημα για τη μέτρηση της λειτουργικότητας της καρδιάς.

Θεραπευτική αγωγή

Η θεραπεία εξαρτάται από την αιτία του οιδήματος. Για σκύλους που έχουν αναπτύξει οίδημα μετά από σωματική λοίμωξη, συνιστάται η εφαρμογή θερμών κομπρέσες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση ή αποστράγγιση για τη θεραπεία της υποκείμενης αιτίας. Τα σοβαρά οιδήματα (πρησμένα) άκρα ενδέχεται να απαιτούν ακρωτηριασμό εάν η κατάσταση δεν μπορεί να επιλυθεί. Η φαρμακευτική αγωγή για τη θεραπεία των συμπτωμάτων εξαρτάται επίσης από την υποκείμενη αιτία του οιδήματος.

Διαβίωση και διαχείριση

Η παρακολούθηση μετά την αρχική θεραπεία στον σκύλο θα περιλαμβάνει πλήρεις μετρήσεις αίματος, εξετάσεις ούρων για τον έλεγχο των συγκεντρώσεων πρωτεϊνών στα ούρα και μια σειρά βιοψιών προσβεβλημένων ιστών, όπως οι νεφροί.

Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής μπορεί να είναι απαραίτητες ανάλογα με την αιτία του οιδήματος. Για παράδειγμα, ένας σκύλος που έχει υποστεί συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια θα πρέπει να έχει περιορισμένη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάρρωσης. Η πρόγνωση για σκύλους με περιφερικό οίδημα εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία της πάθησης.

Πρόληψη

Ορισμένες αιτίες εντοπισμένου οιδήματος μπορεί να προληφθούν με γενικά μέτρα ασφαλείας, όπως η προστασία του κατοικίδιου ζώου σας από επικίνδυνες περιοχές όπως δρόμους, όπου μπορεί να προκληθεί τραυματισμός και αποτροπή πρόσβασης σε τοξικές ουσίες και δηλητηριώδη ζώα, όπως φίδια και αράχνες.