Πίνακας περιεχομένων:

Οι παλιές εξελίξεις στην κτηνιατρική εξακολουθούν να είναι νέες - Κτηνιατρική Ιατρικής Παλιάς Σχολής
Οι παλιές εξελίξεις στην κτηνιατρική εξακολουθούν να είναι νέες - Κτηνιατρική Ιατρικής Παλιάς Σχολής

Βίντεο: Οι παλιές εξελίξεις στην κτηνιατρική εξακολουθούν να είναι νέες - Κτηνιατρική Ιατρικής Παλιάς Σχολής

Βίντεο: Οι παλιές εξελίξεις στην κτηνιατρική εξακολουθούν να είναι νέες - Κτηνιατρική Ιατρικής Παλιάς Σχολής
Βίντεο: Μια επίσκεψη 360° στην κτηνιατρική κλινική της Βουδαπέστης 2024, Νοέμβριος
Anonim

Σήμερα το πρωί ξεκαθάρισα τα κουτιά αρχείων μου από κτηνιατρικά άρθρα που συλλέγω τα τελευταία 14 χρόνια. Βρισκόμαστε στη διαδικασία αναδιαμόρφωσης μερικών δωματίων στο σπίτι μας. Η επικείμενη κίνηση του γραφείου μου φάνηκε σαν μια καλή ευκαιρία για να ξεπεράσουμε αυτά τα χαρτιά που έκανα για πολύ καιρό, αλλά σπάνια αναφέρθηκα πλέον λόγω της δύναμης των διαδικτυακών πόρων όπως το PubMed.

Δεν μπορούσα να πετάξω τα πάντα χωρίς πρώτα να ψάξω κρυμμένους πολύτιμους λίθους (υπήρχαν μερικοί), αλλά αυτό που βρήκα πιο ενδιαφέρον ήταν πως άλλαξαν τα πράγματα στην κτηνιατρική από τότε που άρχισα να γράφω άρθρα στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Έχω αποθηκεύσει πληροφορίες που ήταν ολοκαίνουργιες εκείνη την εποχή, αλλά τώρα πολλές από αυτές φαίνεται να είναι σχεδόν παλιό καπέλο (π.χ. χρήση τριλοστάνης για τη θεραπεία της νόσου του Cushing σε σκύλους). Θυμάμαι έναν από τους καθηγητές μου στην κτηνιατρική σχολή που μας είπε ότι τα μισά από αυτά που μαθαίνουμε σήμερα θα είναι ξεπερασμένα σε πέντε χρόνια. Νομίζω ότι οι αριθμοί του μπορεί να είναι λίγο υπερβολικοί, αλλά το γεγονός ότι αυτό που είναι "αιχμής" αλλάζει με την ταχύτητα του μυαλού μου είναι σίγουρα αλήθεια.

Αλλά δεν είναι παλιές όλες οι παλιές πληροφορίες. Δύο από τα άρθρα που έκοψα το 2002 μίλησαν για τα οφέλη από τη χρήση μελιού και ζάχαρης για τη θεραπεία μεγάλων, μολυσμένων πληγών. Σύμφωνα με τους συγγραφείς: «Η χρήση του μελιού για τη θεραπεία τραυμάτων χρονολογείται από το 2000 π. Χ.», ενώ «η χρήση λεπτής ζάχαρης σε σκόνη για τον καθαρισμό των πληγών αναφέρθηκε για πρώτη φορά από τον Scultetus το 1679».

Οι γιατροί επανεξετάζουν τη χρήση αυτών των «παλιών σχολείων» (για να πούμε το λιγότερο) μορφές θεραπείας, επειδή είναι φθηνές και αποτελεσματικές. Όταν ένα ζώο συντροφιάς έχει χάσει σημαντική ποσότητα δέρματος και υποδόριου ιστού από πτώση από το πίσω μέρος ενός φορτηγού - εγκαύματα, επιθετικές λοιμώξεις κ.λπ. - το κόστος των σύγχρονων επιδέσμων τραυμάτων μπορεί να είναι απαγορευτικό. Η ζάχαρη και το μέλι είναι αρκετά φθηνά για να σώσουν τα κατοικίδια ζώα που διαφορετικά θα μπορούσαν να υποβληθούν σε ευθανασία λόγω του κόστους που σχετίζεται με τη θεραπεία τους.

Η ζάχαρη και το μέλι λειτουργούν λόγω του τρόπου με τον οποίο αλλάζουν το τοπικό περιβάλλον πληγών. Όταν η ζάχαρη εφαρμόζεται σε μια βλάβη, αντλεί νερό από τους ιστούς και διαλύεται. Το προκύπτον διάλυμα σακχάρου είναι τόσο συμπυκνωμένο που αναστέλλει την ανάπτυξη βακτηρίων. Το μέλι λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο αλλά παράγει επίσης υπεροξείδιο του υδρογόνου που σκοτώνει τα βακτήρια. Επιπλέον, η ζάχαρη και το μέλι τραβούν και τα λευκά αιμοσφαίρια στην περιοχή που λειτουργεί για τον καθαρισμό της πληγής, επιταχύνει την εξάντληση του νεκρού ιστού και βοηθά στο σχηματισμό ενός προστατευτικού στρώματος στην επιφάνεια του τραύματος. Οι υπερκείμενοι επίδεσμοι πρέπει να αλλάξουν και η ζάχαρη και το μέλι να επανατοποθετούνται συχνά για να διατηρήσουν τις θεραπευτικές τους ιδιότητες, αλλά αυτό δεν διαφέρει από αυτό που πρέπει να γίνει κατά τη χρήση επιδέσμων πληγών στο εμπόριο.

Μερικές φορές η παραμονή στην κορυφή των εξελίξεων στην κτηνιατρική είναι σαν ένα έργο Sisyphean. Είμαι σίγουρος ότι πολλά από αυτά που μαθαίνω θα εξακολουθούν να είναι σχετικά πέντε χρόνια από τώρα, αλλά αμφιβάλλω ότι θα έχει τη δύναμη παραμονής (πάνω από 4, 000 χρόνια!) Που είχε το μέλι.

image
image

dr. jennifer coates

sources:

wound management using sugar. mathews ka, binnington, ag. compendium. vol.24, no. 1, jan. 2002 41-50.

wound management using honey. mathews ka, binnington, ag. compendium. vol.24, no. 1, jan. 2002 53-60.

Συνιστάται: